Çocuklar genellikle 18-36 aylar arası tuvalet eğitimini kazanırlar. Her çocuğun kendi fiziksel, zihinsel ve psikolojik gelişimi zamanın belirlenmesinde etkendir. Erken ya da geç verilen eğitim hem anne hem çocuğu zorlayacaktır. Çocuğun hazır olduğu kritik zamanı yakalamak ve tuvalet alışkanlığını kazandırmak gerekir.

Çocuklar evde kural olmaması durumunda okula başladıklarında kurallarla tanışır ve bu durum okulu itici hale getirebilir. Ayrıca evde olmaya alışan çocuk okulda başka arkadaşlar ile bir ego savaşına girmiş hissederek kendini ispatlama zorunluluğu hisseder kendinde.. anne babadan ayrı olmak da apayrı bir boyut katar işin içine.. en doğru yol okul öncesinde çocuğu okula iyi hazırlamak, gerçekçi olmak ancak okuldan soğutacak cümleler söylememek, kararlı ve tutarlı davranarak okul ile iş birilği içerisinde hareket ederek süreci kısa sürede tamamlamak olacaktır. Uzun süren sıkıntı durumlarında profesyonel destek alınabilir.

Kreşe başlama  artık günümüzde bir zorunluluk haline geldiği için buna uygun bir yaş sınırı koymak çok da doğru olmaz ancaki, mümkünse eğer, iki yaştan sonra kendini ifade edebilmek, tuvalet alışkanlığını kazanmak, yemeğini sınırlı da olsa yiyebilmek gibi bağımsızlık başlangıç döneminde başlayabilir. Hatta eğer mümkün ise 3 yaşa kadar oyun grubu şeklinde ilk sosyalleşme dönemini aşamalı ve alıştırmalı tamamlayıp 3 yaştan sonra kreş süreci başlatılabilir.

Kıskançlık her yaşta görülebilecek insanın temel duygularından bir tanesidir. Doğal bir süreçtir.Kardeş kıskançlığı çok kardeş isteyen çocuklarda da sıklıkla görülebilir. Çocuk tarafından kardeşin gelişi onun için en değerli varlık olan annesinin sevgisinin paylaşılacağı ve bu şekilde azalacağı şeklinde algılanır. Çocuk tarafından annenin bebekle ilgilenmesi, doğuma bağlı yaşanan yorgunluklar ve buna bağlı olarak kendisine olan ilginin azalmış görünmesi çocukta kıskançlık duygularının pekişmesine yol açar.

Bu dönemde çocuğun kreşe verilmesi veya odasının ayrılması sorunu daha da arttırabilmektedir. Sergilenmesi gereken tutum, diğer kardeşe ilgiyi azaltmamak, ancak aşırı sevgi gösterilerinden kaçınmak, çocuğun duygularını ifade edebilmesi için ortam sağlamak kardeşlerin arasındaki sorunlara birbirlerine fiziksel olarak zarar vermedikleri sürece karışmamak, çocuklar arasında “Sen ablasın” vs. gibi taraf tutulduğunu düşündüren söylemlerde bulunmamak olmalıdır.